Sobre mí

Sobre min

Unha muller de Romariz baixou á feira vender unha pita e tíñanlle dito na casa que non a vendera por menos de cinco pesos. E xa na feira, achegouse un home a ela que lle dixo: “Quere 30 pesetas pola pita, señora?” e ela contestou: “Ai, menos de cinco pesos non lla dou!”

Soy Ángeles Goás

Nací en un pequeño barrio de Abadín, provincia de Lugo. Llegué a este mundo con prisa, como si algo me urgiera, sin saber muy bien qué… Mi tía Victorina y Mamá Flor, que estaban por allí de vez en cuando, me contaron mis primeros cuentos. Tanto me gustaron que dejé para siempre el pedir un cuento en mi boca.

Enseguida supe que había venido al mundo para escuchar, porque cuando lo hacía, nada me urgía y me dediqué sólo a eso. Escuchaba a conocidos y desconocidos, a los viejos y no tan viejos, a los parientes que venían de lejos y a los de cerca, a mis amigos, a los vecinos…

Mi casa estaba siempre llena de gente y a mí me gustaba perderme en sus recuerdos, mirarles a los ojos y ver la historia que también, a veces, contaban sin palabras…

De tanto escuchar, me faltó el contar. Fui una niña tímida con muchas palabras dentro que se atrancaban y no sabían salir. Tenían miedo, por eso me llevó mucho tiempo convencerlas de que estar siempre dentro no era bueno, ni para ellas, ni para mí.

Un día entendí que, quien escucha historias, tiene que contar algunas (que no todo lo que te cuentan se puede contar) y empecé, poco a poco, a buscar quien me enseñase a hacerlo. Así conocí a grandes maestros, personas que admiro y espero que hayan dejado un poso en mí.

Me gusta, sobre todo, contar de lo que me cuentan, de lo que escucho, de lo que callé de niña… Algunas son historias teñidas de realidad, otras con la tinta caprichosa de la memoria o tejidas con fantasía…

si me quieres contar algo tú a mí

    separador